Verhalen met Dorpskracht
Groen schoolplein als ontmoetingsplek
Bij basisschool De Regenboog ontstond het idee om het versteende schoolplein te vergroenen. Een groep ouders begon met een brainstormavond in het buurthuis, waar ze hun zorgen deelden over het gebrek aan groen en speelruimte. Ze maakten een schets en gingen langs lokale ondernemers voor materialen en advies. Toen ze het plan deelden met de buurt, kwamen er meteen reacties.
“Een buurman zei: ‘Ik heb nog gereedschap liggen, wanneer beginnen we?’ En een opa bood aan om het onderhoud op zich te nemen.” Samen met vrijwilligers en de gemeente werd het plein aangelegd. Het resultaat is meer dan een groene speelplek: het is een plek geworden waar kinderen spelen, ouders elkaar ontmoeten en de buurt zich betrokken voelt. Het plein leeft – en dat komt door de gezamenlijke inzet van de hele gemeenschap.”
Een plantsoen vol leven én zorg
In de wijk De Linde stoorden bewoners zich al langer aan het kale plantsoen in hun straat. Tijdens een buurtborrel werd het onderwerp aangesneden, en al snel ontstond het idee om het plantsoen zelf opnieuw in te richten. Een kleine werkgroep uit de buurt maakte een plan met ruimte voor biodiversiteit, bloemen, zitplekken en een wandelpaadje.
De buurtvereniging hielp bij het ophalen van ideeën en het contact met de gemeente.
“We hebben samen gekeken: wat kan er groeien, en wie heeft er tijd om mee te helpen?” vertelde een van de initiatiefnemers. Tijdens de aanleg hielpen buren mee, van jong tot oud. Inmiddels is het plantsoen een plek waar mensen elkaar tegenkomen, even uitrusten of een praatje maken.”
Zorgzame buurt met oog voor elkaar
In Craneheide merkte de buurtvereniging dat sommige bewoners zich steeds meer terugtrokken door ziekte, ouderdom of eenzaamheid. Tijdens een ledenvergadering werd besloten om hier iets mee te doen. Ze begonnen klein: met een lijst van mensen die wat extra aandacht konden gebruiken. Vrijwilligers uit de buurt meldden zich aan om af en toe langs te gaan voor een praatje, een boodschap of gewoon een luisterend oor.
“We zagen dat sommige buren nauwelijks nog buiten kwamen. Toen zei iemand: ‘Als wij het niet doen, wie dan wel?’”
De actie groeide uit tot een vaste groep vrijwilligers die met steun van de lokale zorgpartners werkt aan een warmere, zorgzame buurt. Inmiddels is het normaal geworden om even bij elkaar aan te bellen – gewoon, om te vragen hoe het gaat. Dorpskracht leeft hier in de vorm van aandacht, nabijheid en betrokkenheid.”
