Geachte Cranendonckers,

Welkom tijdens deze nieuwjaarsbijeenkomst. En vooral ook welkom bij elkaar. Want het voelt misschien alweer heel normaal om elkaar te ontmoeten en dichtbij elkaar te kunnen zijn en toch is het al drie jaar geleden dat we dit moment samen konden beleven. In de afgelopen jaren moesten we elkaar om die reden online of via video ontmoeten en mocht ik u via die weg toespreken. Want het vanzelfsprekende – elkaar live en dichtbij ontmoeten – was lang niet vanzelfsprekend.

Zeker ook in onze gemeente hebben we ervaren hoe Corona om zich heen sloeg en het verdriet en de onzekerheid die dat met zich meebracht.

“Straks als dit voorbij is…” spraken we elkaar vaak moed en hoop in en daarmee begonnen de goeie voornemens voor normale tijden. Inmiddels ervaren we dat Corona niet meer zoveel impact heeft, maar andere dingen des te meer. Meer en meer is het vanzelfsprekende éven of voor langere tijd niet meer vanzelfsprekend. Vrede, energie, betaalbaarheid van het leven, perspectief voor bepaalde sectoren, biodiversiteit, begrip en nuance en eerlijk is eerlijk; ook de onberispelijkheid van ons als overheid is niet altijd vanzelfsprekend op dit moment.

Daar denk ik dus écht wel even over na tussen kerst en nieuwjaar. Hét moment om even op adem te komen en om even afstand te nemen. Precies datgene wat de oorsprong is van onze gemeente. Donk als term voor heuvel in een waterrijke omgeving en Cranen verwijzend naar de kraanvogels die hier op de weg ván of náár het warme zuiden neerstreken. Dit gebied was voor hen een veilige plek om even op adem te komen.

Daar hebben we allemaal wel behoefte aan. Op adem komen. Want het lijkt wel alsof de veranderingen steeds groter zijn en elkaar in steeds hoger tempo opvolgen. Met zijn allen zoeken we daarbij naar houvast, naar veiligheid. Dat vraagt ook veel van ons als overheid, van ons als gemeente. Want in toenemende mate kloppen mensen voor die veiligheid bij ons aan. En dat betekent dat het nodig is om een stevigere rol te nemen in diverse dossiers en beleidsvelden. Want als u – inwoners, bedrijven, verenigingen, toeristische bezoekers en vluchtelingen – voor een deel hun zekerheid en veiligheid bij ons zoeken, dan moeten wij u het vertrouwen kunnen geven dat die onzekerheid bij ons in goede handen is.

Al die onzekerheid leert mij dan ook vooral dat we samen hebben te werken aan onze weerbaarheid in de volle breedte. Want een vitale samenleving is ook een weerbare samenleving. Van wat meer voorraad in het bedrijf en wat meer reserves voor als het tegenzit tot het samen kunnen organiseren van zorg en welzijn. Van gemeenschappen die een stootje kunnen hebben tot een natuurlijke omgeving die in staat is om zichzelf te herstellen. Aan die weerbaarheid zijn we volop aan het werk.

Dat doen we binnen een nieuwe politieke dynamiek. Want de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2022 zorgden voor de nodige verschuivingen in politiek Cranendonck.  Vanuit die vernieuwde setting zijn we inmiddels dus volop aan de slag aan de hand van de Raadsagenda 2022 – 2026. Dat betekent het concreet maken van projecten en processen die al langer lopen binnen onze gemeente en goed en zorgvuldig afmaken wat we al begonnen waren. Geen woorden maar daden dus.

Om te beginnen binnen onze eigen organisatie waarin diverse veranderingen plaatsvinden om de dienstverlening te verbeteren. Maar ook met de cultureel maatschappelijke organisaties die moeilijke jaren achter de rug hebben en nu voor bestuurlijke uitdagingen staan. En een belangrijk proces is het gesprek over de toekomst van het AZC dat we de komende maanden gaan voeren binnen onze gemeente.

Onder leiding van Wethouder Lemmen werken we aan onze mentale en fysieke weerbaarheid via het koersdocument sport en bewegen, iets dat straks ook prachtig zal kunnen rond Baronie van Cranendonck. En onder zijn leiding werken we aan financiële weerbaarheid door aandacht te hebben voor de mensen die door de stijgende kosten in de knel dreigen te komen. In dat kader zou ik hier ook de oproep willen doen om samen de schaamte weg te halen bij het vragen om hulp. Want hulp vragen in deze tijden is niets vreemds, daarvoor leven we samen. Dus vraag het als het nodig is. En heb als werkgever of verenigingsbestuur oog voor die hulpvraag. Vraag mensen in een veilige setting of het nog allemaal gaat en of je iets kunt doen. Ook dat is hoe we samen een vitale gemeenschap vormen.

Om financieel en klimatologisch weerbaarder te worden werken we onder leiding van wethouder Boonen samen aan verduurzaming. Van bestaande gebouwen maar ook van nieuwbouw die in balans is met onze uitdagingen op het gebied van klimaat en biodiversiteit. Want willen we onze kinderen en kleinkinderen perspectief bieden, dan kunnen we niet anders dan nu samen wat vaker de lange termijn verkiezen boven de korte termijn. We kunnen gewoonweg niet zonder natuur en biodiversiteit. En die natuur kan wel zonder ons. Dus het is écht aan ons om een pas op de plaats te maken, om nu iets te doen of juist te laten om het ook later samen goed te hebben. We zien ook elke dag dat dit keihard nodig is om minder afhankelijk te worden van regimes met totaal andere waarden als wij hier in Cranendonck en in Nederland. Natuurlijk trekken we daarin niet alleen op. Want als het gaat om wonen, mobiliteit, leefbaarheid in Brabantse dorpen en ons landschap zijn we nadrukkelijk bezig om de samenwerking in en met de regio uit te bouwen.

Want alleen samen kunnen we voorzien in wat er de komende jaren van ons gevraagd wordt. Dat geldt voor overheden maar ook voor onze Cranendonckse dorpen en voor ons als individuele inwoners. Daarom is wethouder Driessen ook volop aan de slag met de doorontwikkeling van burgerparticipatie en de dorpsontwikkelingsvisies van de kernen.

Volop dynamiek dus in en rond Cranendonck. Bedoeld om te zorgen we individueel, als kern en als gezamenlijke gemeenschap bestand zijn en worden tegen al die ontwikkelingen. Dus of het nog die plek is om even op adem te komen dat is even de vraag. Maar tijdens onze kerstbijeenkomst met het personeel bij Kasteel Cranendonck, of zoals wij Cranendonckers het noemen, he kasteeltje, bedacht ik me wel dat dat kasteeltje een mooi symbool is voor wat we onveranderd willen in de gemeente Cranendonck. Want het woord kasteel stamt af van Castellum, ooit bedoeld als fort voor hulptroepen. Een veilige plek dus. En dat is wat we willen zijn. Een veilige plek waar je kunt zijn wie je wil zijn, waarin je alleen of samen met anderen dromen kunt waarmaken, waar we het leven vieren en stilstaan bij de momenten die het leven moeilijk maken. Bovenal een plek waar we elkaar helpen als het nodig is. Dat kan al met een begripvolle blik, een arm om de schouder of even enorm lachen samen. Want als het vanzelfsprekende niet meer vanzelfsprekend is, dan wordt het gewone steeds meer bijzonder.

Namens het voltallige gemeentebestuur en al onze collega’s wens ik jullie een veilig en warm 2023.